Πλανήτης ΓΗ

Έτος 2050: Βενετία, Χάγη και άλλες παραθαλάσσιες ευρωπαϊκές πόλεις περνάνε στην ιστορία σαν νέες «Ατλαντίδες», βυθισμένες κάτω από νερό. Η Μεγάλη Βρετανία από το 2007 προσπαθεί να εξοικειωθεί με τον «σιβηρικού» τύπου χειμώνα που έχει εξοντώσει τον πληθυσμό της. Στις περισσότερες περιοχές του πλανήτη η θερμοκρασία ξεπερνά τους 32 βαθμούς Κελσίου σε καθημερινή βάση. Επικρατεί ξηρασία παντού. Το απόθεμα νερού λιγοστό, οι σοδειές αμελητέες. Η σύγχυση, η ανέχεια, η μετανάστευση και οι ασθένειες βασιλεύουν. Ο φόβος πυρηνικής απειλής είναι κοντινότερος από ποτέ, καθώς οι χώρες με καλύτερες σοδειές και αποθέματα τροφών και νερού θα τα προστατεύσουν ακόμη και με πόλεμο.

Μην το θεωρήσετε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Πρόκειται για την απόρρητη έκθεση του αμερικανικού Πενταγώνου την οποία δημοσίευσε η εφημερίδα Observer το Μάρτιο του 2004 δίνοντας μόνο μια γεύση αυτών που θα ζήσουμε πρώτοι εμείς και τα παιδιά μας ως αποτέλεσμα της καταστροφής τους σπιτιού μας, της Γης.
----------------------------

Η καταστροφή της Γης υπεύθυνη για το 25% των θανάτων



Η καταστροφή του περιβάλλοντος ευθύνεται για το 20% με 25% των θανάτων παγκοσμίως. Στον παγκόσμιο απολογισμό της υφιστάμενης περιβαλλοντικής κατάστασης ενδεικτικά αναφέρεται η αναμενόμενη αύξηση του πληθυσμού σε 11 δισεκατομμύρια στα επόμενα 40 χρόνια και τον τετραπλασιασμό της βιομηχανικής παραγωγής. Η κατανάλωση του 70% των φυσικών πόρων από το 25% του πληθυσμού των ανεπτυγμένων χωρών που εκτοξεύει στα ύψη τη ζήτηση και την κατανάλωση των φυσικών πόρων και τους καθιστά είδος σε ανεπάρκεια. Η δημιουργία του 50% της παγκόσμιας ρύπανσης που είναι υπεύθυνη για το φαινόμενο του θερμοκηπίου μόνο από επτά βιομηχανικές χώρες στον κόσμο. Η καταστροφή 170 εκατομμυρίων στρεμμάτων τροπικών δασών το χρόνο, η καταστροφή των εδαφών και των βιότοπων που οδηγεί σε συνεχή μείωση του όζοντος και αλλάζει το κλίμα του πλανήτη.
--------------------------------------------




Η Γη χωρίς τον άνθρωπο!


Το «κύκνειο άσμα» του πλανήτη Γη


Πριν από μερικά χρόνια όλα αυτά φάνταζαν σαν το πυρετώδες παραμιλητό ενός παράφρονα. Εν έτει 2005 παίρνουν μορφή και πραγματική υπόσταση με δραματικές διαστάσεις για την ύπαρξή μας. Η ματαιοδοξία του ανθρώπινου είδους και οι αυτοκαταστροφικές τάσεις του, έχουν προκαλέσει την ψευδαίσθηση πως ο πλανήτης και τα αγαθά του δημιουργήθηκαν για να τον υπηρετούν. Ποτέ στην ουσία δεν αντιληφθήκαμε εκμεταλλευόμενοι με απληστία και αλαζονεία τα καλά αυτού του κόσμου, πως είμαστε κρίκος της αλυσίδας και δη, τελικά ο πιο αδύναμος. Ένα είναι σίγουρο: Η φύση που με σοφία και τελειότητα «τα πάντα εποίησε», θα δώσει συνέχεια στη ζωή και στην μετά τον άνθρωπο εποχή, αν αυτό χρειαστεί.
Μέσα από μια φανταστική ιστορία της εξέλιξης που πραγματεύεται στο βιβλίο του «Μετά τον Άνθρωπο, μια ζωολογία του μέλλοντος», ο Douglas Dixon, ξετυλίγεται εκείνο που θα μπορούσε να αποτελεί μια πιθανή εκδοχή σε 50 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα. Η μορφολογία της υδρογείου όπως την ξέρουμε έχει αλλάξει δραματικά. Η Μεσόγειος έχει εξαφανιστεί και η Ευρώπη έχει ενωθεί με την Αφρική. Η Αυστραλία έχει κολλήσει στην ασιατική πλάκα δημιουργώντας μια κλειστή θάλασσα-λίμνη εκεί όπου ξέρουμε την Ινδονησία. Η βόρεια Αμερική έχει γίνει ένα με την ανατολική Ασία, αφού ο Βερίγγειος Πορθμός έχει αντικατασταθεί από μια οροσειρά. Τέλος, η νότια Αμερική έχει αποσχιστεί στη θέση του Παναμά και αποτελεί τη μοναδική ξεχωριστή ήπειρο. Δύο μεγάλα νησιά διακρίνονται στο χάρτη: η Λεμούρια και η Μπατάβια. Σε αυτό το σκηνικό ζουν και βασιλεύουν τα ζώα του Dixon. Οι μεγάλες αλλαγές έχουν τροποποιήσει ουσιαστικά κάθε μορφή ζωής στη Γη.
Ο άνθρωπος μέσα σε όλο αυτό το καινούριο σκηνικό δεν υπάρχει! Οι εντυπωσιακές ανακαλύψεις στους τομείς της τεχνολογίας και της έρευνας, της Ιατρικής και της Βιοτεχνολογίας απάλλαξαν τον άνθρωπο από ασθένειες και φυσικά προβλήματα και του έδωσαν τη δυνατότητα να αυξηθεί. Να αυξηθεί υπέρμετρα. Οι μεγάλες του ανάγκες τον έκαναν να εκμεταλλευτεί κάθε ελεύθερη γωνιά της Γης σε εξαντλητικό βαθμό. Ενώ όλοι οι οργανισμοί ανέκαθεν προσπαθούσαν να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους, ο άνθρωπος προσάρμοσε το περιβάλλον το ίδιο στις δικές του απαιτήσεις. Η ταχύτατη πολιτισμική του ανάπτυξη, που τον έκανε πανίσχυρο, περνούσε στους απογόνους του όχι μέσω των γονιδίων, αλλά μέσα από τη μάθηση. Ο άνθρωπος ξέφυγε, γύρισε την πλάτη στη φυσική επιλογή, την κινητήρια δύναμη της εξέλιξης. Ο κουρασμένος όμως πλανήτης σύντομα εξασθένησε ακόμη περισσότερο. Ο ανθρώπινος υπερπληθυσμός δεν μπορούσε πλέον να συντηρηθεί. Το τέλος για τον Homo Sapiens και τον πολιτισμό του δεν άργησε να επέλθει.
Στην ελεύθερη πια από την τυραννία του ανθρώπου υφήλιο, οι οργανισμοί ακολούθησαν τα δικά τους μονοπάτια της εξέλιξης. Τα ζώα σε αυτό το βιβλίο της καθαρόαιμης επιστημονικής φαντασίας είναι προσαρμοσμένα όχι μόνο στο περιβάλλον, όπου ζουν, αλλά και στα υπόλοιπα μέλη της βιοκοινότητας με τα οποία σχετίζονται.
Η εικόνα που περιγράφει ο Dixon δεν είναι απαραίτητα αυτή που θα συμβεί. Μας δίνει όμως μια ιδέα του τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Οι δρόμοι που είναι δυνατόν να πάρει η εξέλιξη είναι πολλοί και ποτέ κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς θα γίνει. Εύκολα όμως, πίσω από τα φανταστικά ζώα του Dixon και τη δημιουργική του σκέψη, μπορούμε να διακρίνουμε τη φιγούρα του Δαρβίνου να χαμογελά και να σκέφτεται αποφθεγματικά … και η ζωή συνεχίζεται!



-----------------------------------------------

Τι είναι ο τυφώνας




Ένας τυφώνας είναι ένας μεγάλος και ισχυρός τροπικός κυκλώνας, μια περιοχή χαμηλής πίεσης που περιστρέφεται αντίθετα προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Οι λιγότερο ισχυροί τροπικοί κυκλώνες καλούνται και τροπικές θύελλες. Ένας τυφώνας καλείται ως «τυφώνας» στον Ατλαντικό Ωκεανό και ως «κυκλώνας» στον Ινδικό Ωκεανό. Η απόσταση που μπορεί να καλύψει ένας τυφώνας από το κέντρο του (μάτι του τυφώνα) κυμαίνεται από 25 ως και 300 μίλια περίπου. Εξαιτίας της υψηλής έντασης των ανέμων, των βροχοπτώσεων και των παλιρροιακών κυμάτων το φαινόμενο του τυφώνα μπορεί να προκαλέσει μεγάλες καταστροφές.
Με βάση την ιαπωνική μετεωρολογική υπηρεσία, οι τυφώνες διακρίνονται στις παρακάτω κατηγορίες ανάλογα με την ένταση (ταχύτητα) των ανέμων:
Απλός τυφώνας = 17 ως 32 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή 63-117 χιλιόμετρα την ώρα)
Ισχυρός τυφώνας = 33 ως 44 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή 118-157 χιλιόμετρα την ώρα)
Πολύ ισχυρός τυφώνας = 44 ως 54 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή 157-194 χιλιόμετρα την ώρα)
Καταστροφικός τυφώνας περισσότερα από 54 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή περισσότερα από 194 χιλιόμετρα την ώρα)
Στην Ιαπωνία οι τυφώνες μπορεί να εμφανίζονται οποιοδήποτε μήνα με μεγαλύτερη συχνότητα την περίοδο μεταξύ Μάιο και Νοέμβριο και υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Από τα μέχρι τώρα στοιχεία της ιαπωνικής μετεωρολογικής υπηρεσίας, 28 τυφώνες, είναι μια μέση ετήσια τιμή του αριθμού των τυφώνων που παρουσιάζονται κυρίως στις δυτικές ακτές της Ιαπωνίας.
Οι ισχυρότεροι τυφώνες στην τελευταία εκατονταετία με τους περισσότερους θανάτους ανθρώπων στην Ιαπωνία ήταν:
τυφώνας Muroti στις 21 Σεπτεμβρίου 1934 με 3.034 θανάτους
τυφώνας Makurazaki στις 17 Σεπτεμβρίου 1945 με 3.756 θανάτους
τυφώνας Toyamaru στις 26 Σεπτεμβρίου 1954 με 1.761 θανάτους
τυφώνας Isewan (Vera) στις 26 Σεπτεμβρίου 1959 με 5.098 θανάτους

Στις ΗΠΑ οι τυφώνες έχουν ταξινομηθεί σε πέντε κατηγορίες (από 1 ως 5) ανάλογα με την ένταση των φαινομένων που τους συνοδεύουν. Τα τελευταία 100 χρόνια έχουν σημειωθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο τρεις τυφώνες μεγέθους 5 βαθμών της κλίμακας Σαφίρ Σίμπσον.Πηγή: Alpha