Πολυάριθμα γονίδια βρέθηκαν να επηρεάζουν τον εθισμό στο κάπνισμα

Οι άνθρωποι που δυσκολεύονται να το κόψουν ίσως έχουν κληρονομική προδιάθεση

Λονδίνο

Καπνίζετε πολύ και δυσκολεύεστε να το κόψετε; Μπορείτε τώρα να ρίξετε το φταίξιμο στα γονίδιά σας, τουλάχιστον εν μέρει.

Tρεις νέες μελέτες, οι οποίες εξέτασαν τα γονιδιώματα συνολικά 140.000 ανθρώπων, δείχνουν ότι τρία γονίδια κάνουν τους φορείς να καπνίζουν περισσότερο, ενώ αρκετά άλλα φαίνονται να εμπλέκονται στην έναρξη του καπνίσματος και την ευκολία με την οποία μπορεί κάποιος να κόψει το κάπνισμα.
«Το κάπνισμα είναι βλαβερό για την υγεία όλων. Για κάποιους, όμως είναι ακόμα χειρότερο» γράφει ο Κάρι Στέφανσον, επικεφαλής της ισλανδικής εταιρείας DeCODE, η οποία ειδικεύεται στις γενετικές μελέτες και πραγματοποίησε μία από τις νέες μελέτες.
«Ως ένα βαθμό, αυτές οι [γενετικές ποικιλομορφίες] υποδηλώνουν ότι τα άτομα για τα οποία η νικοτίνη είναι πιο εθιστική έχουν την τάση να καπνίζουν περισσότερο».
Οι ποικιλομορφίες αυτές «βρίσκονται όλες κοντά σε γονίδια που κωδικοποιούν τους υποδοχείς και τα ένζυμα μεταβολισμού της νικοτίνης» εξηγεί.
Τις δύο άλλες από τις τρεις μελέτες που δημοσιεύει το περιοδικό Nature Genetics υπογράφουν ερευνητές των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και της Βορείου Καρολίνας.
Στο στόχαστρο μπαίνουν ποικιλομορφίες σε τρία γονίδια των χρωμοσωμάτων 8 και 19, και 15, των οποίων οι φορείς καπνίζουν στατιστικά μισό τσιγάρο επιπλέον την ημέρα. Η επίδραση φαίνεται μικρή, συνοδεύεται όμως με αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα κατά 10%.
Είναι πιθανό ότι οι φορείς αυτών των ποικιλομορφιών όχι μόνο έχουν την τάση να καπνίζουν περισσότερο αλλά είναι και πιο ευπαθής στις συνέπειες του καπνού.
Όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, οι μελέτες ενοχοποιούν επίσης μια ποικιλομορφία στο χρωμόσωμα 11, η οποία φαίνεται να σχετίζεται με την έναρξη του καπνίσματος, καθώς και μια άλλη στο χρωμόσωμα 9 που φαίνεται να σχετίζεται με τη διακοπή του καπνίσματος.
Στο απώτερο μέλλον, τα νέα στοιχεία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εργαλεία που επιτρέπουν την αναγνώριση όσων κινδυνεύουν περισσότερο από το κάθισμα, καθώς και στην εξατομίκευση των θεραπευτικών προσεγγίσεων για τη διακοπή του.
Newsroom ΔΟΛ