ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΚΑΪ 28-07-2017

Ο Γιάννης Τσιαούσης, Πρόεδρος της ΚΠ Άνθη της Πέτρας, καλεσμένος στην εκπομπή Magazino της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, συζητά με τους δημοσιογράφους Ν. Ανδρίτσο και Σ. Σταθόπουλο για την παραδοσιακή τέχνη της πέτρας στα Λαγκάδια Αρκαδίας. Με αφορμή τη διόργανωση του 1ου Εργαστηρίου για νέους μαστόρους και αρχιτέκτονες στο πλαίσιο των εκδηλώσεων ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ 2017 τονίζει τη σημασία των δράσεων των Ανθέων για την προστασία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.

Η επικαιρότητα της μαύρης επετείου... (1967 - 2017)

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ 

Η επικαιρότητα της μαύρης επετείου...

-| Γράφει ο Νίκος Παπαβασιλείου* |-

50 χρόνια μετά, αλλά το 2017 «θυμίζει» πολλά από το 1967. Γι’ αυτό η προσέγγιση των αιτιών και των όρων που οδήγησαν στην αμερικανοκίνητη φασιστική χούντα της 21/4/67 είναι χρειαζούμενη στον λαό μας γι’ αυτά που σήμερα ζει, γι’ αυτά που έχει μπροστά του. Είναι αναγκαία απέναντι στις αστικές δυνάμεις που σύρονται από τους ίδιους με τότε προστάτες τους και σέρνουν τον λαό σε αντιδραστικά αδιέξοδα.

Αλλά και απέναντι σε όσους βάλθηκαν να επανεκδώσουν σε νέες μορφές την προδοτική πολιτική της τότε ΕΔΑ, παραγράφοντας τον καθοριστικό ρόλο των ΗΠΑ στην επιβολή της χούντας, «εξαφανίζοντας» στις σημερινές συνθήκες τον κύριο εχθρό του λαού, τους Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές.

Τα χρόνια πριν από τη χούντα ήταν φορτωμένα με γεγονότα και εξελίξεις κλίμακας στο πλαίσιο της αντίθεσης των λαών με τους ιμπεριαλιστές, αλλά και των αντιθέσεων μέσα στον ιμπεριαλιστικό κόσμο. Εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα σε Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική. Σε πλήρη εξέλιξη η αμερικάνικη επέμβαση και η μεγαλειώδης λαϊκή πάλη στο Βιετνάμ.

Τεράστια σφαγή (μέχρι και 1,5 εκατομμύριο αγωνιστές) με πραξικόπημα των ΗΠΑ στην Ινδονησία. Αλλά και όξυνση της αντίθεσης των δύο ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων (ΗΠΑ-ΕΣΣΔ), με παράλληλες ρωγμές εντός της Δύσης (αποχώρηση της Γαλλίας το 1966 από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ).

Ιδιαίτερα στην περιοχή μας, οι ΗΠΑ οργανώνουν επιθέσεις ενάντια στους λαούς της Μ. Ανατολής και δεν είναι καθόλου «συμπτωματικό» ότι αμέσως μετά την επιβολή της χούντας, στις 5/6/1967, το Ισραήλ εξαπολύει τον πόλεμο «των 6 ημερών» εναντίον της Αιγύπτου.

Την ίδια περίοδο στο ζήτημα της Κύπρου η επέμβαση της Ουάσιγκτον κλιμακώνεται, επιδιώκοντας την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, τη μετατροπή της σε αμερικάνικη βάση στη ΝΑ Μεσόγειο. Απέναντι σε αυτές τις αμερικάνικες αλλά και τις ανάλογες αγγλικές επιδιώξεις πυροδοτούνται μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις και στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα.

Στη βάση αυτών των διεθνών όρων και των αναγκών που για τα συμφέροντά τους διαμορφώνουν, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, που ήδη από το 1947 (δόγμα Τρούμαν) βρίσκεται στον αστερισμό της αμερικανοκρατίας, ενώ από το 1959 διαμορφώνει όρους σύνδεσης με την υπό εξέλιξη τότε ΕΟΚ.

Στην Ελλάδα, όπου οι αστικές πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται κατακερματισμένες σε οξύτατα αντιμαχόμενα κόμματα και φατρίες και μέσα σε 2,5 χρόνια πέφτουν 9 κυβερνήσεις.

Κανελλόπουλος και Παπανδρέου χαιρετίζουν και ομνύουν στο δόγμα Τρούμαν. ΕΡΕ, Ενωση Κέντρου (Ε.Κ.) μαζί με το παλάτι και υπό την άμεση καθοδήγηση του Αμερικανού πρέσβη Τάλμποτ επιχειρούν όλες τις πιθανές μανούβρες για να διαμορφώσουν μια σταθερή πολιτική λύση.

Ομως ο λαός, που κουβαλάει το φορτίο της εποποιίας ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, που συγκρούστηκε με την 8ετία Καραμανλή (1955-63), που έζησε στο πετσί του την πολιτική της Ε.Κ., τη θεωρούμενη ως «φιλελεύθερη πτέρυγα» της μεγαλοαστικής τάξης, με την οποία οι Αμερικάνοι είχαν επιχειρήσει μετά τον Καραμανλή να ανανεώσουν το χρεοκοπημένο καθεστώς, βρίσκεται απέναντι τους!

Εχει αποκαλυφθεί πλατιά όλη η σαπίλα του καθεστώτος, η χρεοκοπία των κοινωνικών του στηριγμάτων και των πολιτικών τους εκφραστών αλλά και ο επαίσχυντος ρόλος των Αμερικάνων.

Ετσι ο λαός, αψηφώντας την άγρια τρομοκρατία, εκδηλώνει κατάσταση επαναστατικού αναβρασμού με μεγαλειώδεις και μαχητικές διαδηλώσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας.

Η δολοφονία του Πέτρουλα (21/7/65) είναι κορυφαία στιγμή αυτή της πάλης, που συγκλονίζει τη χώρα. Μια πάλη που έχει απέναντί της και την προδοτική πολιτική της ΕΔΑ, που όχι μόνο δεν δίνει αγωνιστικά, πολιτικά και οργανωτικά στηρίγματα στον λαϊκό ξεσηκωμό, αλλά συμπαρατάσσεται με την αντίδραση για να την εξευμενίσει!

Ανάμεσα στα άλλα προτείνει την αμνήστευση των υποθέσεων Περικλή και Ασπίδα, ενώ η πρότασή της των «5 σημείων» (Ιανουάριος 1966) είναι μνημείο υποταγής και αυταπατών και απέναντι στους Αμερικάνους και απέναντι στην ντόπια αντίδραση.

Με αυτά τα δεδομένα οι Αμερικάνοι έκριναν ως αναγκαία γι’ αυτούς επιλογή και κατάφεραν να επιβάλουν τη φασιστική χούντα. Ηταν άραγε αναπόφευκτη αυτή η εξέλιξη; Οχι βέβαια! Ο λαός είχε τη δύναμη να την αποτρέψει και να πάρει στα χέρια του τις τύχες της χώρας.

Αυτό που θέλουν να αθωώσουν οι οπαδοί του «μοιραίου και αναπόφευκτου» είναι η πολιτική της υποταγής και του συμβιβασμού. Και αυτό που θέλουν να αποκρύψουν και να εξοβελίσουν είναι η γραμμή που υπηρετεί και δίνει νίκες και προοπτική στα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα.

Η λαϊκή υπόθεση δεν τελείωσε και δεν τελειώνει! Και σήμερα μπορεί ο λαός μας να αντισταθεί στην άγρια καπιταλιστική επίθεση ενάντια στη φασιστικοποίηση που βάζει «κοινοβουλευτικό γύψο» στη λαϊκή πάλη. Και σήμερα μπορεί να αγωνιστεί ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε., και το «συνταγματικό της τόξο» μέσα στη χώρα.

Και σήμερα μπορεί να αγωνιστεί ο λαός μας, μαζί με όλους τους λαούς, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τους πολέμους που έφερε, τους ακόμα μεγαλύτερους που ετοιμάζει. Μπορεί και χρειάζεται. Και θα το κάνει.

_____________

* στελέχους του ΚΚΕ (μ-λ)

http://www.efsyn.gr/

Αριστοτέλης Σαρρηκώστας: Στον φακό του οφείλουμε την τεκμηρίωση μιας ιστορικής αλήθειας

εδώ Πολυτεχνείο..... εδώ Πολυτεχνείο....

PreviousNext

Του Περικλή Δημητρολόπουλου

Στον άνθρωπο αυτόν οφείλουμε την τεκμηρίωση μιας ιστορικής αλήθειας. Αλλά ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας δεν είναι ιστορικός. Είναι ο μοναδικός φωτορεπόρτερ που απαθανάτισε με τον φακό του την στιγμή όπου το τανκ εφορμά για να γκρεμίσει την πύλη του Πολυτεχνείου. Χάρις στο δικό του μάτι, το μάτι του ρεπόρτερ, αλλά και το δικό του θάρρος, υπάρχει μια φωτογραφία που είναι αδιάψευστος μάρτυρας των γεγονότων.

Τη λεζάντα αυτής της ιστορικής φωτογραφίας τη γράφει ο ίδιος μιλώντας στο ΑΠΕ: «Ήταν περίπου τρεις παρά πέντε τα ξημερώματα όταν είδα το κανόνι του τανκ που βρισκόταν έξω από την πύλη του Πολυτεχνείου να στρέφεται προς την άλλη μεριά. Προφανώς το έκαναν για να μην χτυπήσει στα κάγκελα. Έπειτα το τανκ έκανε όπισθεν. Ανέβηκε πάνω στο πεζοδρόμιο του ξενοδοχείου Ακροπόλ, το οποίο είναι ακριβώς απέναντι, και με όση δύναμη είχε πήγε και έπεσε πάνω στην κεντρική πύλη. Οι κολώνες της πύλης δεξιά και αριστερά ήταν γεμάτες φοιτητές. Τα παιδιά έπεφταν σαν τα πορτοκάλια μιας πορτοκαλιάς που τινάζεις με όλη σου τη δύναμη».

Τη βραδιά της 16ης προς την 17η Νοεμβρίου ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας δούλευε στα γραφεία του Associated Press στην οδό Ακαδημίας 27. «Κατά τις δέκα το βράδυ, κι ενώ βρισκόμουν στο πλυσταριό του κτηρίου που είχα μετατρέψει σε φωτογραφικό θάλαμο, άκουσα έναν θόρυβο που μου φάνηκε ότι ήταν από τανκς». Η επόμενη ενέργειά του ήταν να ενημερώσει τον διευθυντή του, Φιλ Δόπουλο. Με την παρότρυνση του Αριστοτέλη Σαρρηκώστα αποφασίζουν να βγουν στον δρόμο. Όπως θα αποδεικνυόταν στη συνέχεια, η κάλυψή τους θα γινόταν η πράσινη Τζάγκουαρ με αγγλικές πινακίδες που είχε στην κατοχή του ο Ελληνοαμερικανός διευθυντής του γραφείου του Associated Press ως ξένος ανταποκριτής.

Από την οδό Αμερικής η Τζάγκουαρ στρίβει στην οδό Πανεπιστημίου. Ηταν ακριβώς τη στιγμή που από εκείνον τον δρόμο κατέβαινε μια φάλαγγα τεσσάρων πέντε τανκς με κατεύθυνση προς την Ομόνοια. Ανάμεσα στα άρματα μάχης κινούνταν και μικρότερα οχήματα μεταφοράς προσωπικού. Οι δυο τους αποφασίζουν να γίνουν μέρος της πομπής: «Το φαντάζεστε; Τεράστια τανκς και στη μέση μια πράσινη Τζάγκουαρ». Στο ύψος των Προπυλαίων τους σταματά ο αστυνομικός ενός περιπολικού κραδαίνοντας το όπλο του. Τους ζητά να φύγουν αμέσως. Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας αντιδρά με έναν τρόπο που αιφνιδιάζει τον αστυνομικό: φέρνει το δάχτυλο στα χείλη υποδεικνύοντάς του με αυτόν τον τρόπο να  σιωπήσει. «Προφανώς μας πέρασαν για πράκτορες ή των Αμερικανών ή των Αγγλων» θυμάται ο φωτορεπόρτερ.

Το κόλπο «έπιασε» και η Τζάγκουαρ συνεχίζει τη διαδρομή της ως το Μινιόν. Εκεί ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας κατεβαίνει από το αυτοκίνητο και «ακροβολίζεται» στη συμβολή των οδών Στουρνάρη και Πατησίων. Παρατηρεί το τανκ που έχει στηθεί ακριβώς έξω από την πύλη του Πολυτεχνείου με τους αναμμένους  προβολείς του στραμμένους προς την πύλη. Γύρω του υπάρχουν μόνο αστυνομικοί, είτε ένστολοι είτε με πολιτικά, αλλά και πρόσωπα που ο ίδιος πλέον μπορεί να αναγνωρίσει ως προβοκάτορες. «Η δουλειά τους - αναφέρει - ήταν να σπάνε τα τζάμια από τις κλούβες ή να τρυπάνε τα λάστιχα για να αποδίδεται μετά η ευθύνη στους φοιτητές». Τον πλησιάζει ένας αστυνομικός διευθυντής με τον οποίο γνωρίζονται εξ όψεως. «Κάτσε εδώ να σε βλέπω» του λέει αυστηρά.

Είναι το εισιτήριο του Αριστοτέλη Σαρρηκώστα για την τραγωδία που θα ακολουθήσει. Ο φωτορεπόρτερ τραβά πέντε έξι καρέ σε κάθε φιλμ και το δίνει στον διευθυντή του γιατί θεωρεί βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα τον πιάσουν. Κατά τις 12 τα μεσάνυχτα του προτείνει να φύγει για να σωθούν οι φωτογραφίες που έχει τραβήξει. «Κάθε στιγμή που περνούσε την μετρούσα σαν να ήταν χρόνος. "Δεν μπορεί" σκεφτόμουν. "Κάποια στιγμή θα με βουτήξουν, δεν μπορεί να με αφήσουν να φωτογραφίζω"». Ο ίδιος συνεχίζει να φωτογραφίζει, κρύβοντας τα φιλμ στις κάλτσες του και τα εσώρουχά του. Βλέπει και ακούει τους φοιτητές να ανοίγουν τα πουκάμισά τους για να απευθυνθούν στους στρατιώτες: «Είμαστε αδέλφια, ελάτε μαζί μας». Ακούει και τον εισαγγελέα να προτείνει με μια ντουντούκα στους φοιτητές να αποχωρήσουν δίνοντας την υπόσχεση ότι δεν θα υποστούν συνέπειες.

«Οι περίπου τριάντα φοιτητές που τον πίστεψαν και βγήκαν απ' τα παράθυρα της οδού Στουρνάρη, ξυλοκοπήθηκαν άγρια λίγα μέτρα πιο κάτω από τους αστυνομικούς. Δεν είχαν κλομπ τότε αλλά μακριά κοντάρια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ έναν φοιτητή που είχε πέσει αιμόφυρτος κάτω και μια κοπέλα που είχε πέσει επάνω του για να τον καλύψει. Την χτύπησαν και εκείνη. Ήθελα πολύ να φωτογραφίσω εκείνη τη σκηνή αλλά δεν το έκανα γιατί ήξερα ότι εάν τραβούσα έστω και μια φωτογραφία θα ήταν το τέλος για μένα. Έπρεπε να μείνω». Έμεινε για να δει το τανκ να εφορμά όχι μία αλλά δυο φορές στην πύλη και την πύλη να καταρρέει. «Δεν περίμενα ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Για να έχω καλύτερη οπτική γωνία πήγα στο κέντρο της Πατησίων. Πρόλαβα και τράβηξα τρία καρέ. Κι αυτά λίγο κουνημένα γιατί έρχονταν κατά πάνω μου τρεις αστυνομικοί. Προσπάθησαν να με χτυπήσουν με τα δοκάρια που κρατούσαν αλλά τους απέφυγα. Είδα ότι ένας πήγε να βγάλει όπλο. Δεν είχα άλλη επιλογή, άρχισα να τρέχω ζικ ζακ. Βγήκα στην Ακαδημίας και πήγα αμέσως στο γραφείο».

Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας είχε διατρέξει όλα τα ταραγμένα προδικτατορικά χρόνια - από τον Ανένδοτο του Γεωργίου Παπανδρέου και τη φυγή Καραμανλή στο Παρίσι έως τη σύγκρουση του Παπανδρέου με το Παλάτι και τα Ιουλιανά.

Είχε καλύψει πολέμους και συγκρούσεις - από το Ιράν και το Ιράκ έως το Πακιστάν και τον Λίβανο. Έχει δει νεκρούς, έχει δει τη ζωή του να απειλείται από έναν Ιρανό μουτζαχεντίν που κρατούσε αυτόματο όπλο στο τρεμάμενο χέρι του σημαδεύοντάς τον στον κρόταφο.

«Τίποτε όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη τη νύχτα» λέει.«Ήμουν στην πατρίδα μου. Και είχα μια συναισθηματική φόρτιση που δεν είχα νιώσει πουθενά αλλού». Ξαναπήγε στο Πολυτεχνείο το επόμενο πρωί. Για να φωτογραφίσει αυτή τη φορά σκισμένα ρούχα, πεταμένα παπούτσια που αστυνομικούς που ξέπλεναν το προαύλιο του Πολυτεχνείου με αντλίες νερού. Κι από τι το ξέπλεναν; «Προφανώς από το αίμα» απαντά.

 ___________

Φωτογραφίες : ΕΡΤ ΑΕ/ΣΑΡΡΗΚΩΣΤΑΣ Α.  

Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας είναι ο μοναδικός φωτορεπόρτερ που απαθανάτισε με τον φακό του την στιγμή όπου το τανκ εφορμά για να γκρεμίσει την πύλη του Πολυτεχνείου.

http://www.amna.gr/articlep/131431/Aristotelis-Sarrikostas:-Ston-fako-tou-ofeiloume-tin-tekmiriosi-mias-istorikis-alitheias

Σοφία Βέμπο - Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του

Thanasis Kleopas Namaste-Hasan

Πόρος: Συνοδοιπόροι σε θαλασσινά μονοπάτια

Μια περιδιάβαση στη θάλασσα του Σαρωνικού παρέα με ζωγράφους, ποιητές, συγγραφείς

Τα χρώματα του φωτός και της σκιάς

Στην προκυμαία του Πόρου, το πιο συναρπαστικό κομμάτι της πολιτείας, κυκλοφορούν τα ισκιώματα του μεσημεριού. Τα όνειρα της θερινής ημέρας αποτελούνται από φως και σκιά. Εκτίθενται σε ένα από τα χαρακτηριστικά σπίτια της προκυμαίας, στην αίθουσα τέχνης «Citrone», ένα από τα δυνατά πολιτισμικά κοιτάσματα της πολιτείας. 

Δυο διακεκριμένοι ζωγράφοι - ο Τάσος Μαντζαβίνος και ο Κώστας Παπανικολάου -, δυο φίλοι, δυο ματιές πάνω στη θάλασσα, δυο παλέτες, με φωτεινά χρώματα η μία και σκούρα η άλλη, μια συντροφιά, μια ζωγραφική μυσταγωγία, μια «Θάλασσα». «Τη θάλασσα, τη θάλασσα, ποιος μπορεί να την εξαντλήσει;» αναρωτιέται ο Γιώργος Σεφέρης και η φωνή του μοιάζει να έρχεται από απέναντι, τη βίλα «Γαλήνη», πάνω στην κόστα που αρχίζει από την Πέρλα και  καμπυλώνει ερωτικά στο Μικρό και το Μεγάλο Νεώριο, στο Λιμανάκι της Αγάπης, στον Ρωσικό Ναύσταθμο, ως τον φάρο. 
Εδώ, στη θάλασσα και τη φύση του Πόρου, ο ποιητής συντροφιά με τη Μαρώ θέλησε να διώξει από πάνω του τις οδυνηρές μνήμες των πολέμων, του Παγκόσμιου και του Εμφυλίου. Ο Σεφέρης είχε περάσει και παλαιότερα από εδώ με άλλη παρέα, στην οποία ήταν μέλος και ο Χένρι Μίλερ. 
Ο προκλητικός αμερικανός συγγραφέας παρακαλούσε να τον αφήσουν να πετάει σαν καλοσυνάτος γλάρος πάνω από τις στέγες του Πόρου και το γοητευτικό στενό που τον χωρίζει από την πελοποννησιακή ακτή και το «Λεμονοδάσος» του Κοσμά Πολίτη, την ώρα που ο Γιάννης Ρίτσος σκεφτόταν τον ναό του Ποσειδώνα στην ενδοχώρα του νησιού, την πιο ωραία διαδρομή στον εσωτερικό του κόσμο. Ο Γιώργος Σεφέρης στο νησί συναντήθηκε με δύο «παιδιά του Πόρου», τον μετέπειτα θρύλο της ευρωπαϊκής ζωγραφικής τον 20ό αιώνα Λούσιαν Φρόιντ και τον άλλο άγγλο ζωγράφο Τζον Κράξτον, που γλεντούσαν την Ελλάδα και το ελληνικό φως. Γενικώς οι παρέες στον Πόρο γράφουν ιστορία, χαράζουν ατμοσφαιρικές διαδρομές και μας καλούν να γίνουμε συνοδοιπόροι τους.

Πιάνο για τέσσερα χέρια και μια σκηνοθεσία για τη Σφαιρία

Ο ήλιος φωτίζει την προκυμαία του Πόρου, αυτό το απίθανο σκηνικό για να εξελιχθούν καλοκαιρινές ιστορίες και όνειρα θερινής ημέρας. Οι προσόψεις των νεοκλασικών σπιτιών, που κορυφώνονται στο ρολόι, καθρεφτίζονται στα ήρεμα νερά, τα οποία αναδεύουν μόνο τα κάθε λογής πλεούμενα - από τα πολυτελή κρούιζερ και τα αρχοντικά ιστιοπλοϊκά, ως τα δελφίνια, τα καράβια της γραμμής και τα μικρά βαρκάκια που λειτουργούν ως θαλασσινά ταξί - που παρελαύνουν μπροστά τους. Τον Κώστα Παπανικολάου έχει συνεπάρει πολλές φορές στα ταξίδια της ζωγραφικής αυτό το απίθανο σκηνικό, η θέα των σπιτιών του Πόρου. Χαϊδεύει το πινέλο του μαζί με το φως αυτές τις γοητευτικές προσόψεις και κοιτάζει διακριτικά την εσωτερική ζωή τους, τη ζωή των ανθρώπων που έχουν ζήσει και ζουν μέσα, αγγίζοντας την ιστορία τους. Ο Τάσος Μαντζαβίνος προσπερνά τη φωτισμένη εικόνα των σπιτιών και του τοπίου και εισβάλλει στην εσωτερική ζωή τους, στην ψυχή των ανθρώπων που τα κατοικούν. «Ο Μαντζαβίνος» λέει ο Κώστας Παπανικολάου «ζωγραφίζει τον μέσα κόσμο και έχει αναπτύξει μια εξαιρετική τεχνική που εξυπηρετεί αυτό που κάνει. Τα έργα του δεν αναπαριστούν κάτι, παριστάνουν τον εαυτό τους. Τα θέματά του δεν είναι υπηρέτες της τεχνικής, ούτε η τεχνική είναι υπηρέτρια των θεμάτων του. Είναι όλα μαζί. Το θέμα είναι το έργο. Το ωραίο είναι η αλήθεια. Σε αυτό μοιάζουμε πάρα πολύ, παρ' όλο το κοντράστ. Εγώ τα έργα μου τα κάνω στον ήλιο κι αυτός στον ήλιο της ψυχής, και είναι οργανωμένα με τον ανατολικό εικονογραφικό τρόπο».

Το βραδάκι η προκυμαία του Πόρου έχει τη γεύση της θάλασσας, του χταποδιού στα κάρβουνα. Δίπλα στη «Citrone», στο εστιατόριο «Ποσειδών», η παρέα των ζωγράφων είναι θορυβώδης και πληθωρική. Ιδια με τους μεζέδες που καταφθάνουν στο τραπέζι: σαρδέλες ψητές, μπουρεκάκια, ντολμαδάκια, φέτα ψητή, κολοκυθάκια τηγανητά, πετροσωλήνες αχνιστές, μαριδάκι, αθερίνα, γαριδάκι συμιακό, λακέρδα μαρινάτη...

Πάντα είναι εξίσου απολαυστική με τα έργα τους η επικοινωνία των δύο ζωγράφων. Λειτουργούν με αφετηρία την εκτίμηση της ζωγραφικής του καθενός. «Το φως του Κώστα» λέει ο Τάσος Μαντζαβίνος «είναι κατακρημνώδες, εκτυφλωτικό. Δεν είναι ένα φως τουριστικό, είναι φως που σε τυφλώνει σαν μαχαίρι που λάμπει». «Σκληρό και ακριβές» παρεμβαίνει ο Κώστας Παπανικολάου. Και ο Τάσος Μαντζαβίνος συνεχίζει: «Εχω σκυλοβαρεθεί να βλέπω μια τουριστική Ελλάδα. Βαριέμαι αθεράπευτα. Ο Κώστας έχει απενοχοποιήσει από την τουριστική ματιά το ελληνικό φως. Εγώ θα έκλεινα τα μάτια μου απέναντί του και θα το έβαζα στα πόδια. Αυτός δεν τα κλείνει και το κοιτάζει κατάματα. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, γιατί και το βίωμα είναι ίδιο, αν και αυτός είναι από την Ηπειρο κι εγώ από τα Πατήσια».

Οι δύο ζωγράφοι είναι φίλοι. Πάντα οι συντροφιές εδώ στον Πόρο είχαν μια δημιουργική δύναμη. «Η φιλία βοηθά στο "σκάψιμο"» λέει ο Κώστας Παπανικολάου. Και ο Τάσος Μαντζαβίνος συμπληρώνει: «Η παρέα μας είναι σαν να δίνει μια ατάκα ο ένας στον άλλον για να αναπτύξει το ταλέντο του». Κάπως έτσι έγιναν τα κοινά έργα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην έκθεση. Ξεκινούσε ο ένας έναν πίνακα, προσέθετε ο άλλος τα δικά του και ξανά πάλι ο άλλος έβαζε τις δικές του πινελιές. Ετσι η θάλασσα του Κώστα Παπανικολάου έγινε ένα με τη θάλασσα του Τάσου Μαντζαβίνου.

Η θάλασσα κινεί την εικόνα της προκυμαίας στον καθρέφτη των νερών, τα πρόσωπα των ανθρώπων που σεργιανούν στην προκυμαία, αλλά και όλες τις εξελίξεις στο νησί. Το πηγαινέλα των σκαφών είναι ένα είδος επικοινωνίας κι εδώ στον Πόρο είναι τόσο χαρακτηριστικό. Γι' αυτό είναι ο ταιριαστός τόπος για την έκθεση «Θάλασσα», η οποία θα έχει ανοιχτές τις πόρτες της ως τις 27 Ιουλίου, όταν την αίθουσα και την κλειστή αυλή της «Citrone», όλον τον Αύγουστο, θα πλημμυρίσει η ματιά του Αλέκου Κυραρίνη.

«Η θάλασσα είναι γυναίκα» λέει ο Τάσος Μαντζαβίνος. «Είναι και μητέρα και μαινάδα. Είναι και άγρια και ήμερη. Εγώ τη ζωγραφίζω άγρια, σκοτεινή, γιατί τη φοβάμαι. Ο Κώστας τη ζωγραφίζει ήμερη και φωτεινή, πάλι γιατί τη φοβάται». «Ο,τι αγαπάς πολύ το ξορκίζεις» παρεμβαίνει ο Κώστας Παπανικολάου. Κάπως έτσι το έργο των δύο ζωγράφων γίνεται τα μάτια και η ψυχή της Ελλάδας. «Ελληνικό φως» λέει ο Τάσος Μαντζαβίνος «δεν είναι μόνο του Σεφέρη, αλλά και του Καρυωτάκη. Η ποίηση μπορεί να προσεγγίσει κοντύτερα από τη λογική τη λύση, την εξήγηση του Σύμπαντος. Η φαντασία είναι αφυΐα»...

Μικρό καλοκαιράκι στη «Γαλήνη» του Γιώργου Σεφέρη και της Μαρώς

Γι' αυτό το φως της Ελλάδας, για το οποίο συνομιλούν οι δύο ζωγράφοι, ο Γιώργος Σεφέρης πιστεύει ότι υπάρχει μια λειτουργία ενανθρωπισμού. Και εκείνο το μικρό καλοκαιράκι του 1946 στον Πόρο ο ποιητής ήθελε να αισθανθεί τη μαγεία της θάλασσας που, καθώς λέει ο Ρόντρικ Μπήτον στη βιογραφία του Γιώργου Σεφέρη («Περιμένοντας τον άγγελο»), βρίσκεται κοντά στη γραμμή διαχωρισμού για έναν άλλο κόσμο. Να φανταστούμε ότι η γραμμή αυτή τρέχει από την Πέρλα ως τον Ρωσικό Ναύσταθμο, κάνοντας δροσερές, προκλητικές, καμπύλες στο Μικρό και στο Μεγάλο Νεώριο, το Λιμανάκι της Αγάπης και πλήθος άλλες αγκαλιές στη σκιά των πεύκων, εκεί που απλώνει τους ψάθινους καναπέδες του το ξενοδοχείο «Poros Image Hotel» (τηλ. 22980 22216, www.porosimage.gr) που τα δωμάτιά του βλέπουν την πιο σοφιστικέ εικόνα του Πόρου, την ίδια την πολιτεία του, με τα σκάφη να πηγαινοέρχονται αφήνοντας πίσω το υγρό ίχνος τους.

Ο Σεφέρης γράφει από απέναντι: «Το ρολόι του χωριού, ένα είδος καμπαναριό στην κορυφή του βράχου του Πόρου... την ώρα τη βλέπεις (από τη "Γαλήνη") με τα κιάλια. Τα σπίτια, χρώμα και γυαλάδα κάποτε άσπρου σμάλτου. Αυτό το φως...».

Ο Σεφέρης έμπαινε συχνά στον άλλο κόσμο της θάλασσας. Μια μέρα πήρε τη βάρκα για να κολυμπήσει στη διώρυγα που χωρίζει τον Πόρο από τον Γαλατά. Εκεί ήταν βυθισμένη η «Κίχλη», ένα «λάφυρο» του πρόσφατου πολέμου που ο ποιητής πάλευε να ξεχάσει. Αυτό το καραβάκι πυροδότησε το επόμενο ποίημά του, την «Κίχλη»:

Ακουσα τη φωνή

καθώς εκοίταζα στη θάλασσα να ξεχωρίσω

ένα καράβι που το βούλιαξαν εδώ και χρόνια·  

το 'λεγαν «Κίχλη»· ένα μικρό ναυάγιο· τα κατάρτια,

σπασμένα, κυματίζανε λοξά στο βάθος, σαν πλοκάμια

ή μνήμη ονείρων, δείχνοντας το σκαρί του

στόμα θαμπό κάποιου μεγάλου κήτους νεκρού

σβησμένο στο νερό. Μεγάλη απλώνουνταν  γαλήνη.

Πάνω σε αυτή τη διαδρομή, με τα τραπέζια του σχεδόν μέσα στη θάλασσα, υπάρχει από το 1909 ο «Μαύρος Γάτος» που πολλά έχουν δει τα μάτια του στον Πόρο. Τώρα στο τραπέζι φθάνουν πιτάκια θαλασσινών, γαύρος μαρινάτος, μυδοπίλαφο, χταπόδι λιαστό ψητό, ψιλό ψαράκι ημέρας, γαριδομακαρονάδα κ.ά.

Ο Σεφέρης έμεινε όλο το φθινόπωρο για να εξαγνιστεί από τις οδυνηρές μνήμες του πολέμου και του εμφύλιου σκοτωμού συντροφιά με τη Μαρώ και το τοπίο του Πόρου. Μάλιστα προχωρούσε παραπέρα, πέρα από τον Ρωσικό Ναύσταθμο, ως τον φάρο: «Περίπατος στο φάρο. Μεταλλικά χρώματα στη θάλασσα· γκρεμίσματα του ρούσικου ναύσταθμου· αφιλόξενο τοπίο. Στο φάρο συκιές κι αγκάθια. Τα κουνέλια τρέχουν αδέσποτα· δεν τα πιάνουν για να τα φάνε, τα σκοτώνουν με το τουφέκι. Μέσα στο μικρό χτίριο, μυρωδιά καραβιού, πιστόλια και τουφέκια στον τοίχο, κι ένα παλιό σπαθί. Αγέρας μοναξιάς».

Δίοδος προς το φως και την ομορφιά

Είχε έλθει εδώ και την περίοδο της πρώτης αγάπης τους με τη Μαρώ το 1936. Ο Σεφέρης είχε περάσει στο μεταξύ με τον Κατσίμπαλη, τον Ντάρελ και τον Μίλερ καθώς ταξίδευαν για να συναντήσουν τον άλλον της παρέας, τον Νικολή Χατζηκυριάκο-Γκίκα στην Υδρα. Ο Μίλερ έγραφε στον «Κολοσσό του Μαρουσιού»: «(...) αφήστε με να αιωρούμαι σαν καλοσυνάτο πνεύμα πάνω από τις στέγες του Πόρου (...). Μπορώ να διακρίνω ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή μέσα από το λαιμό αυτού του μπουκαλιού, καθώς ψάχνω για είσοδο σ' αυτόν τον κόσμο του φωτός και της ομορφιάς». Ο Κώστας Παπανικολάου γράφει πάνω σε αυτή την ομορφιά από απέναντι, από τον Γαλατά, όπου μένει τακτικά και ζωγραφίζει παρατηρώντας την ακτή που μένει, το στενό που τον χωρίζει από τον Πόρο και την προκυμαία απέναντι. Συχνά κατεβαίνει στη βεράντα της ταβέρνας «Φωτεινή» στην Αλυκή (2 χλμ. από τον Γαλατά, προς το Λεμονοδάσος) για να έχει αυτή τη θέα. Στο μεταξύ έρχονται στο τραπέζι τα φοβερά κεφτεδάκια με κόκκινη σάλτσα της κυρα-Βάσως, οι εξωγήινες ομελέτες, οι κολοκυθοκεφτέδες, ο κόκορας κοκκινιστός.

Μεταξύ των έργων που εκτίθενται στη «Citrone» είναι και μια δεύτερη εκδοχή της «Φούγκας», μια εκδοχή της μουσικής της Μεσογείου του Κώστα Παπανικολάου. Οπως λέει, αν και κάποια πράγματα τα έχεις συνεχώς δίπλα σου, ξαφνικά συνειδητοποιείς την αξία τους. Και αρχίζει να διηγείται ένα όνειρό του: «Είδα σαν μια μυστική εικόνα στον ύπνο μου έναν λόφο καλοκαιρινό, με τις ελιές στη σειρά, με συκιές και ξερά αγριοάγκαθα, την ώρα που το φως γίνεται σχεδόν κόκκινο. Οι σιλουέτες της ελιάς και της συκιάς ήταν σαν νότες πάνω στο πεντάγραμμο των σειρών των δένδρων». Ξύπνησε και άρχισε να ζωγραφίζει την εικόνα που είδε στ' όνειρό του. Η «μεταφυσική» διάσταση του έργου έγινε ακόμη μεγαλύτερη, όταν συνειδητοποίησε ότι ο λόφος με τις ελιές είναι αυτός που κλείνει την πολυσύχναστη παραλία της Αλυκής, δίπλα του. Ονόμασε το έργο χαϊδευτικά «Φούγκα», και πράγματι είναι μια δυνατή μουσική της Μεσογείου, όπως αυτή ηχεί εδώ στην ακτή του Γαλατά με τους λόφους και ό,τι έχει απομείνει από το Λεμονοδάσος.

Η ακτή των πεύκων από την πολιτεία ως το μοναστήρι

Ο Κοσμάς Πολίτης έγραψε το θρυλικό «Λεμονοδάσος» και αισθάνεται τον παλμό του τοπίου: «Σήμερα δεν είναι το πεύκο μόνο που γέρνει για φιλί. Η θάλασσα λυσσασμένη από ερωτικό πόθο τού στέλνει τα φιλιά της στην κορυφή των κυμάτων. Σπρώχνει το ένα το άλλο για να δυναμώσουν, και το τελευταίο χυμά θεριεμένο κατ' επάνω στο βράχο και φτάνει το λυγερό πεύκο που σείεται λιγωμένο».

Από το γεφύρι που ενώνει τη Σφαιρία με την Καλαυρία ξεκινά η άλλη διαδρομή προς Ασκέλι και Μοναστήρι. 

Ακολουθούμε κατά πόδας τον Κοσμά Πολίτη: «(...) Το αυτοκίνητο κάνει τον γύρο της χώρας από πίσω και βγαίνομε σε μιαν άλλη παραλία. Αρχίζει ένας ωραίος δρόμος ανηφορικός φυτεμένος καλαμιές και λυγαριές. Σε λίγο σκαρφαλώνομε τις κορδέλες του βουνού. Δεξιά η θάλασσα με τα λευκά πανιά της και η Πελοπόννησος. Σταματούμε σε μια μικρή πλατεία, μάλλον έναν εξώστη στην πλαγιά του βουνού. Παντού πεύκα. Κάτω στη βαθιά πυκνή ρεματιά τρέχουν τα νερά με θόρυβο. Απέναντι, ανάμεσα στα δέντρα ένα μεγάλο κτήριο μοιάζει με φυλακή. Ενας σταυρός στην κορυφή μού δείχνει πως αυτό είναι το Μοναστήρι».

Προς το Μοναστήρι πήγαιναν και τα «αγόρια του Πόρου», οι ζωγράφοι Τζον Κράξτον και Λούσιαν Φρόιντ, που γλεντούσαν εκεί το φως και την ανθρώπινη επικοινωνία, καθώς σημειώνει ο Σεφέρης που τους συνάντησε: «Οταν νύχτωσε, έναστρος ουρανός. Εκείνη την ώρα ήρθαν ο Τζον Κράξτον και ο Λούσιαν Φρόιντ που τους ακούω από τότε που ήρθα και που τους γνώρισα μόνο χθες. Μένουν στον Πόρο εδώ και μήνες (...). Ο πρώτος Αγγλος, ο δεύτερος εγγονός του μεγάλου Φρόιντ. Γλεντούν στην Ελλάδα, όπου βρίσκουν πράγματα που τους λείπουν στον τόπο τους. Το φως κι ένα άλλο είδος ανθρώπινης επικοινωνίας, καθώς λένε. Διασκεδάζουν με τον Καραγκιόζη που παίζει στο χωριό. 

Ξεκινήσαμε όλοι μαζί να πάμε να τον δούμε». Με τον Καραγκιόζη διασκεδάζει πολύ και ο Τάσος Μαντζαβίνος, γιατί, όπως τονίζει, λέει την αλήθεια. Γι' αυτό η φιγούρα της σκιάς διαπερνά όλο το έργο του και τα πρόσωπα μέσα στους πίνακές του φέρνουν συχνά στο περίγραμμα του Καραγκιόζη.

Ενας εσωτερικός περίπατος στον ναό του Ποσειδώνα

Οι συναντήσεις στον Πόρο ανοίγουν μονοπάτια. Ηλθαν να δουν τον Σεφέρη στη βίλα «Γαλήνη» ο Τζον Λίμαν και οι άγγλοι φίλοι του, ο Ρεξ Γουόρνερ, ο Μορίς Κάρντιφ, ο Γιώργος Κατσίμπαλης. Στον Λίμαν έκανε εντύπωση η συλλογή μπαστουνιών περιπάτου που ο Σεφέρης είχε συλλέξει στο εσωτερικό του νησιού.  Πίσω από το μέτωπο του Πόρου απλώνεται μια ολόκληρη ενδοχώρα που καλεί τον επισκέπτη να την εξερευνήσει. Υπάρχει γι' αυτό ένα ισχυρό κίνητρο: η θέα της πίσω και της μπροστινής όψης του νησιού καθώς προβάλλεται στη θάλασσα και τα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα, ένα ορόσημο της διαδρομής.

Λίγο πριν από το πολύ ωραίο ξενοδοχείο «Sirene Blue Resort» (τηλ. 22980 22216, www.sireneblueresort.gr) η άσφαλτος ανηφορίζει προς τον ναό του Ποσειδώνα (5 χλμ.). Ο δρόμος ανεβαίνει συνεχώς μέσα στο δάσος, προσφέροντας από ένα σημείο και μετά πανοραμικές εικόνες των κατάφυτων πλαγιών των λόφων και της πολιτείας του Πόρου, ώσπου να βγει από την άλλη μεριά του νησιού, ψηλά πάνω από τον όρμο της Βαγιονιάς, όπου μια άλλη κατεβασιά καταπράσινων λόφων κατεβαίνει προς την πίσω μεριά του νησιού. Λίγο μετά ο δρόμος ακουμπά το συρματόπλεγμα που περιβάλλει τον αρχαιολογικό χώρο. Τα χαμηλά ερείπια μοιάζουν φτωχά σκορπισμένα ανάμεσα στις σκιές των ελιών και των πεύκων, αλλά αυτό το ιερό της Καλαυρίας ήταν σπουδαίο. 

Με τα πόδια από τη διασταύρωση είναι περίπου 1 ώρα και 15 λεπτά ανηφορικός δρόμος. Μπορεί βεβαίως να έλθει κανείς εδώ και με αυτοκίνητο. Μετά τον ναό ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος συνεχίζει ως την πολιτεία του Πόρου. 

Ο Γιάννης Ρίτσος είχε γράψει: «Οι θεοί ξεχνιούνται κι αν απόψε θυμηθήκαμε τον Ποσειδώνα, γυρίζοντας στους έρημους γιαλούς της Καλαυρείας, είναι γιατί εδώ πέρα, στο ιερόν αλσύλλιο, μια νύχτα του Ιουλίου, ενώ φεγγοβολούσαν τα κουπιά στο φεγγαρόφωτο και ηχούσαν μέσα στις βάρκες οι κιθάρες των κισσοστεφάνωτων εφήβων, εδώ, σε τούτο το πευκόφυτο, πήρε το δηλητήριο ο Δημοσθένης αυτός τραυλός, που πάσκισε ως να γίνει ο πρώτος ρήτωρ των Ελλήνων, κι ύστερα καταδικασμένος από Μακεδόνες και Αθηναίους, μέσα σε μια νύχτα, έμαθε την πιο δύσκολη, την πιο μεγάλη τέχνη: να σωπαίνει».

Νίκος Γ. Μαστροπαύλος

http://www.tovima.gr/travel/article/?aid=518639

Κουκλοθέατρο ΦιλΦαρί, με την παράσταση «Ο Μήτρος και ο Τζίμης», βασισμένη στο μύθο του Αισώπου την Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016 και ώρα 8μ.μ., στο ΠΑΡΚΟ ΠΑΛΑΙΩΝ ΣΦΑΓΕΙΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στο πλαίσιο των καλοκαιρινών εκδηλώσεων του Δήμου Καλλιθέας, το Κουκλοθέατρο ΦιλΦαρί, 

θα βρίσκεται τη Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016 και ώρα 8 μ.μ., στο ΠΑΡΚΟ ΠΑΛΑΙΩΝ ΣΦΑΓΕΙΩΝ 

(ανάμεσα στις οδούς Κανακίδη & Κοσμερίδη, Χαλδαίων, Σαρανταπόρου, Ιορδ. Παπαδόπουλου), 

με την παράσταση «Ο Μήτρος και ο Τζίμης», βασισμένη στο μύθο του Αισώπου 

«Ο ποντικός του αγρού και της πόλης».

Η παράσταση είναι ζωντανή και έχει άμεση επικοινωνία με τους θεατές.

Διάρκεια παράστασης: περίπου 50 λεπτά
Είσοδος: Ελεύθερη

Οι κούκλες της παράστασης διαθέτουν μια νέα, πρωτοποριακή μορφή.
Με τη βοήθεια μηχανισμού, που είναι τοποθετημένος στο εσωτερικό της κούκλας, 
ο κουκλοπαίκτης κινεί χέρια και στόμα, ώστε να ζωντανεύουν οι ήρωες 
και να ενθαρρύνουν τα παιδιά σε αυθόρμητη συμμετοχή!!!
Σε αυτό το μύθο προβάλλονται πολλές από τις ανθρώπινες αξίες που τείνουν σήμερα να εξαφανιστούν,
όπως η αγάπη, η φιλία, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, η συμπαράσταση του ανθρώπου στο συνάνθρωπο, 
η αξία της ελευθερίας και της ελεύθερης επιλογής. 
Επίσης, παρουσιάζονται τα θετικά και τα αρνητικά που μας παρέχει η ζωή στη φύση και στην πόλη αντίστοιχα, 
αφήνοντας τον άνθρωπο ελεύθερο να επιλέξει, πού και πώς θα ζήσει, αφού τα γνωρίσει.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Φίλιππος Φέρτης
Ηθοποιοί – Κουκλοπαίκτες: Φίλιππος Φέρτης, Μαριλένα Στεφανή
Αίσωπος (φωνή): Γιάννης Φέρτης
Σκηνικά – Κατασκευή κούκλας: Ιωάννα Κατσιαβού
Κατασκευή κουστουμιών: Μαρία Λίγγρη
Μουσική επιμέλεια – Ενορχήστρωση: Μπάμπης Χαρίτος
Μελωδία τραγουδιών: Μαρία Κατσούλη
Στούντιο ηχογράφησης: Incognito Sound
Βίντεο – trailer: Artsi
Οργάνωση – Εκτέλεση παραγωγής: Μαρία Λίγγρη

Φωτογραφικό υλικό από την προηγούμενη εκδήλωση:
https://www.facebook.com/fertis2015/photos/?tab=album&album_id=1738605166399576

Πλούσιο φωτογραφικό υλικό:

https://www.facebook.com/1645237852402975/photos/?tab=albums 

Εντυπώσεις & σχόλια: 
https://www.facebook.com/1645237852402975/photos/?tab=album&album_id=1727573787502714

Trailer: 
www.youtube.com/watch?v=Swk4NtMhtMM

Σας ευχαριστώ

Φίλιππος Φέρτης

Καρδιά: Τέσσερα (4) λιπαρά που πρέπει να τρώτε και 6 που πρέπει να κόψετε

Είναι γνωστό πως εάν τρώτε πολλά κορεσμένα λιπαρά, τα οποία τείνουν να φράζουν τις αρτηρίες, έχετε πολύ αυξημένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων. Αυτό είναι καλά τεκμηριωμένο.

Αλλά το να κόψετε απλά αυτά τα κορεσμένα λιπαρά από τη διατροφή σας δεν είναι αρκετό για πιο υγιή καρδιά. Σύμφωνα με νέα, πολύ μεγάλη έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of the American Heart Association, πρέπει ταυτόχρονα να αυξήσετε τα καλά λιπαρά, εκείνα που είναι απαραίτητα για πιο υγιή καρδιά και κυκλοφορικό σύστημα και μειώνουν τον κίνδυνο θανάτου.

Αν και οι διατροφικές συνήθειες ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή σε όλο τον κόσμο, η ανάλυση των δεδομένων από τις 186 χώρες που ελήφθησαν υπόψη έδειξε μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ της διατροφικής πρόσληψης λίπους και του θανάτου από καρδιακή νόσο.

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι περίπου 700.000 θάνατοι από στεφανιαία νόσο σχετίζονταν με χαμηλή πρόσληψη καλών, ακόρεστων λιπαρών για πιο υγιή καρδιά.

Περίπου το ένα τρίτο αυτών των θανάτων (250.000) σχετίστηκε με την ταυτόχρονη υπερβολική κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών. Επιπλέον, 537.200 θάνατοι βρέθηκε πως σχετίζονταν με την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων trans λιπαρών οξέων.

Το να “ανταλλάξετε” στην διατροφή σας τα “κακά” κορεσμένα λιπαρά με τα “καλά” ακόρεστα λιπαρά, φαίνεται να είναι το πιο σημαντικό βήμα για πιο υγιή καρδιά.

Τέσσερις βασικές διατροφικές για μια υγιή καρδιά:

1. Περιορίστε την ημερήσια πρόσληψη κορεσμένων λιπαρών (λιπαρά κρέατα, πλήρη σε λιπαρά γαλακτοκομικά προϊόντα, ορισμένα φυτικά λίπη)

2. Αντικαταστήστε τα κορεσμένα λεπαρά με περισσότερα ακόρεστα λιπαρά (ξηροί καρποί, σπόροι, αβοκάντο, λιπαρά ψάρια, ελαιόλαδο και άλλα φυτικά έλαια)

3. Αποφύγετε την αντικατάσταση του κορεσμένου λίπους μόνο με υδατάνθρακες, κυρίως από επεξεργασμένες τροφές με υδατάνθρακες

4. Αποφύγετε τα trans λιπαρά οξέα (επεξεργασμένες τροφές παρασκευασμένες με μερικώς υδρογονωμένα έλαια)

Μελέτες όπως αυτή, συμβάλλουν στις ολοένα και περισσότερες επιστημονικές ενδείξεις, ότι η διαιτητική κατανάλωση λίπους συνδέεται με τον αυξημένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου σε όλο τον κόσμο.

Ποια λιπαρά πρέπει να αυξήσετε στην διατροφή σας: μονο- και πολυ- ακόρεστα λιπαρά:

1. Ξηροί καρποί (καρύδια) και σπόροι (λιναρόσπορος, ηλίανθος)

2. Τα περισσότερα υγρά έλαια φυτικής προέλευσης (φυστικέλαιο, ελαιόλαδο, κραμβέλαιο, έλαιο canola, σουσαμέλαιο)

3. Τα λιπαρά ψάρια (σολομός, σκουμπρί, ρέγκα, σαρδέλες, τόνος, πέστροφα)

4. Αβοκάντο

Ποια λιπαρά πρέπει να περιορίσετε στο ελάχιστο στην διατροφή σας:

1. Λιπαρό βοδινό και χοιρινό κρέας (συμπεριλαμβανομένων των επεξεργασμένων

κρεάτων όπως τα αλλαντικά)

2. Λίπος κοτόπουλου

3. Τα πλήρη σε λιπαρά γαλακτοκομικά προϊόντα (τυρί, γάλα, γιαούρτι, βούτυρο)

4. Τροπικά έλαια (φοινικέλαιο, καρυδέλαιο)

5. Επεξεργασμένες τροφές που παρασκευάζονται με μερικώς υδρογονωμένα έλαια (κάποιες ψημένες τροφές και τα τηγανητά)

6. Μαργαρίνες με τρανς-λιπαρά

____________________

http://superfood.blogy.gr/post/632-kardia-4-lipara-poy-prepei-na-trote-kai-6-poy-prepei-na-kopsete-[binteo]-